Afscheid & nog even ontspannen voor vertrek

Afgelopen week was al weer de laatste volle week op mijn project. Dinsdag vlieg ik al weer terug naar Nederland, dan zit dit geweldige avontuur er al weer op. Deze week op het project was weer erg leuk en we hebben enorm veel activiteiten met de kinderen ondernomen. Zo hebben we getekend op magisch papier, zijn we erg bezig geweest met het verbeteren van het samen spelen en hebben we allerlei dieren gemaakt met vouwpapier.

Het samenspelen is, net als het zorgvuldig met spullen om gaan, wel een dingetje hier in Malawi. Afgelopen weken, maar vooral deze week, zijn we hier erg mee bezig geweest. Zo laten we de kinderen voor het touwspringen in een rij staan. Anders willen 10 kinderen te gelijk touw springen, trekken ze het touw uit je handen of staan ze in het Chichewa’s tegen elkaar te schreeuwen wie eerst mag. Door de regel van de rij in te voeren weet iedereen wanneer hij of zij aan de beurt is en hebben ze een stuk minder ruzie, daarnaast scheelt mij dat een hoop hoofdpijn aan het einde van de dag ;).

Het handen wassen gaat steeds beter, de kinderen doen het vaak uit zichzelf. Afgelopen week was er helaas heel vaak geen water op het project. Hierdoor ging het een stuk lastiger.

Woensdag was ik helaas een dagje ziek. Allemaal vage klachten die al een paar dagen speelde, maar ik was vooral heel moe. Helaas moest ik een dagje thuis te blijven om even wat rust te nemen. Donderdag voelde ik mezelf gelukkig weer een heel stuk beter en kon ik gewoon weer naar mijn project toe gaan.

Donderdag heb ik dan ook geholpen met het koken van de nshima. Wat is dat ernorm zwaar! Eerst koken ze een pan water, dit gebeurt natuurlijk wel buiten op open vuur. Daarna gaat er een beetje mais meel bij, dit laat je een tijdje koken tot dat het wat dikker wordt. Vervolgens gooi je er net zo veel mais meel bij totdat het een hele dikke substantie wordt (die ik met geen mogelijkheid meer geroerd krijg). Ik ga de nshima echt missen. De meeste andere vrijwilligers vinden het echt niet lekker, maar ik kijk iedere dag weer uit naar mij bord met nshima. Daarnaast zou Selena (mijn zusje) hier ook echt moeten gaan wonen. Hier eten ze namelijk alles (maar dan ook echt alles) met hun handen. Thuis mag ze dit nooit van papa, maar hier moet het dus zelfs Selena!

Daarnaast hebben we vrijdag ons afscheid gehad van alle kinderen, omdat de meeste morgen vroeg (maandag ochtend) vertrekken naar hun biologische ouders. De kinderen van mijn project gaan één keer per jaar voor een aantal dagen (mits dit verantwoord is) naar hun biologische ouders om te zien waar ze vandaan komen en het contact met hun ouders te onderhouden.

Het afscheid was erg dubbel, ik heb hier een onwijs leuke tijd met de kinderen gehad. Naast dat wij de kinderen een aantal dingen hebben bijgebracht, heb ik hier ook ontzettend veel van hen geleerd. De gedachte dat ik deze kinderen waarschijnlijk niet meer ga zien of pas weer over een hele lange tijd, is erg gek.

Tijdens het afscheid werd er voor ons gebeden, gezongen en kregen we een chichenga (wikkelrok). Daarnaast hebben wij natuurlijk ook wat aan de kinderen gegeven. Ik had T-shirt meegenomen, die ik heb gekregen van de St. Bernardusschool. Knalgele T-shirts die prachtig stonden bij de bruine huidjes van de kinderen.

Op zaterdag ben ik naar de stad geweest. Ik kon het weer niet laten en ik heb alweer een souvenir gekocht (ik wil niet eens weten hoeveel geld ik daar al aan heb uitgegeven). Daarnaast ben ik er vooral heen gegaan om foto’s te maken van de stad en de groentemarkt. Heel veel mannen willen spontaan met je op de foto als ze je camera om je nek zien hangen. Daarnaast hebben Noah en ik foto’s laten printen die we op het project hadden gemaakt, deze willen we morgen op het project op hangen. We hebben samen met de andere vrijwilligers wat geluncht bij Kiboko en daarna zijn we lekker op tijd naar huis te gaan. Toen was het voor mij toch echt tijd om de eerste dingen te gaan inpakken. ’s Avonds heb ik samen met de andere vrijwilligers uit het huis een spelletjes avond gehouden. Het was erg gezellig en wat hebben we ontzettend veel gelachen.

Vandaag zijn we naar Crossroads gegaan, dit is een hotel waar ze ook een zwembad hebben. Ik heb een dagje heerlijk ontspannen aan het zwembad en nog even genoten van een dagje niksen hier in Malawi. Morgen is mijn laatste dag op het project en dinsdag zit het er dan toch echt al weer op.

Wat is deze maand enorm snel voorbijgegaan! Wat heb ik veel geleerd en vooral ontzettend veel genoten. Ik heb hele bijzondere dingen gezien, verdrietige en speciale verhalen gehoord en fantastische dingen gedaan. Daarnaast moet ik zeggen dat ik het soms best lastig vind om alles goed via deze blog te beschrijven, maar dat komt helemaal goed als ik in Nederland ben. Dan vertel ik al mijn verhalen met alle liefde!

Liefs,

Asmara

Sportdag, project en Lake Malawi

Het is al bijna een week geleden dat ik schreef. Ik kreeg al een hoop berichtjes met waar mijn volgende blog bleef, hier is hij dan! Ik heb van het weekend niet kunnen schrijven, omdat ik in Cape Maclear zat, een dorpje aan Lake Malawi. Voordat ik jullie daarover vertel zal ik het eerst nog even hebben over mijn dagen op het project vorige week.

Woensdag hebben Noah en ik geholpen met een sportdag, deze werd gegeven in het grote voetbalstation in Lilongwe. Toen we binnen kwamen in het stadion stonden er 200 dansende kinderen, geweldig om te zien. Iedereen kan hier zo goed dansen en zingen! Vervolgens kon het sporten dan echt beginnen. Ik stond bij het onderdeel touwtrekken, daarnaast konden ze zakspringen, frisbeeën, voetballen, sprinten en ballen gooien. Natuurlijk was dit alles wel op zijn Afrikaans geregeld, niet echt geregeld dus ;). Na drie keer wisselen stopte ineens iedereen met de spellen, ze hadden ‘even’ pauze (een pauze van bijna 2 uur). Na de pauze kregen alle kinderen te eten en werd er nog even gevoetbald.

Op donderdag stapte ik om 7:45 uur in het minibusje naar mijn project. Ik had deze keer strandballen meegenomen, erg interessant zo’n grote bal die je met de mond kan opblazen. Helaas was het spelen met de strandballen maar van korte duur. De kinderen op het project zijn erg onvoorzichtig met de spullen die ze krijgen. De meeste spullen gaan kapot of zijn na enkele dagen kwijt. We doen erg ons best hier wat aan te veranderen, maar het is erg lastig. We laten langzaam wat spullen achter en vragen iedere dag waar de spullen zijn gebleven. Dit lijkt nu te werken, tot nu toe hebben we alles teruggevonden (al duurt dit soms wel een paar dagen). Daarnaast hebben we het ook weer gehad over het handen wassen en hebben we de kinderen leren vouwen met vouwpapier.

Na de lunch zijn we ook nog langs gegaan bij het meidenhuis, ze waren bezig met het eruit halen van extensions, hierbij hebben we geholpen. Wat een werk...

Het contact met de meiden wordt steeds beter, de meeste van deze meiden zijn van rond onze leeftijd. Het is heel leuk om het met ze te hebben over wat de verschillen zijn tussen Malawi en Nederland.

Eenmaal teruggekomen van het project was het tijd om mijn tas in te pakken voor mijn trip naar Cape Maclear. Vrijdagochtend om 8:00 uur vertrokken we, na 4,5 uur rijden kwamen we aan in Cape Maclear. Ik heb meteen mijn bikini aangetrokken en ik ben op het strand gaan liggen met een cocktail. Wat is het daar prachtig mooi, helaas lukt het uploaden van foto’s nog steeds niet, dus kan ik dit nog niet met jullie delen. ’s Avond hebben we heerlijk gegeten bij een lokaal restaurantje en daarna zijn we vroeg ons bed in gedoken. Zaterdag zijn we op boottrip geweest. Tijdens de boottrip hebben we gesnorkeld. Vervolgens zijn we op een onbewoond eiland aan wal gegaan en daar hebben ze voor ons gekookt. Verse vis met rijst en groente, heerlijk! Nadat we nog heerlijk op het strand hebben gelegen was het tijd om terug te gaan naar Cape Maclear. Hier zijn we natuurlijk weer gewoon om het strand gaan liggen. Toen de zon langzaam onderging zijn we over de souvenir markt gelopen, tegenwoordig moet ik ook voor de andere vrijwilligers afdingen omdat ze vinden dat ik er beter in ben dan zij zelf. Ik vind het heel leuk om iedere keer weer het spelletje te spelen en de souvenirs voor een zo laag mogelijke prijs te kopen.

s’ Avonds hebben we weer vis gegeten (hoe kan het ook anders als je bij Lake Malawi zit) en hebben we het spelletje ‘bawo’ gespeeld. Het is een heel bekend spel hier in Malawi waarbij ze bonen gebruiken. Daarna ben ik samen met onze vaste taxichauffeur mee gegaan naar het lokale uitgaansgebied. Dat is hier wel heel anders dan in Nederland. Het was een openplek met een bar en een pooltafel. We hebben een aantal potjes gepoold en daarna zijn we op tijd naar huis gegaan.

Zondag om 13:00 was het tijd om naar huis te gaan, maar eerst was het natuurlijk tijd om nog even op het strand te liggen. Op de weg naar huis had de taxichauffeur haast. Met 100 km/uur reed hij door de bergen, binnen 3,5 uur waren we thuis!

Ook vandaag heb ik weer een dag op mijn project gehad, het was weer erg leuk. We hebben de kinderen trefbal geleerd en ik heb ze vier nieuwe ballen gegeven. Ze waren hier heel erg blij mee. Daarnaast vroegen de kinderen vandaag aan ons of we onze handen gewassen hadden voor het eten. Het begint dus echt indruk te maken! Aan het eind van de dag hebben we een watergevecht gehad en kwam ik kletsnat thuis.

Terwijl ik dit nu schrijf is de stroom weer uitgevallen. Dit gebeurt de laatste week wat vaker dan hiervoor. Gelukkig ben ik ondertussen gewend aan af en toe koud douchen en zijn mijn powerbanks opgeladen.

Daarnaast gaat het met mij erg goed, ik heb het hier erg naar mijn zin. Ik vind het land prachtig en alle mensen hier zijn erg vriendelijk, de Malawiaanse bevolking is ontzettend behulpzaam. Ik heb de afgelopen 3 weken nog totaal geen last gehad van heimwee en wil ik voorlopig ook echt nog niet naar huis. Helaas heb ik nog maar 8 dagen te gaan en dan zit mijn grote avontuur in Malawi er al weer op. Tot nu toe is deze reis voor mij een perfecte combinatie van het land zien, hele gave weekend-trips maken en de mensen die het hard nodig hebben een handje kunnen helpen.

Nkhoma mountain, kerk en kleding markt

Vandaag zit ik precies op de helft van deze fantastische ervaring in Malawi. Wat is de tijd ontzettend snel gegaan! Ik heb het hier nog steeds enorm naar mijn zin en nog geen last van heimwee gehad. Ik heb hier hele bijzondere dingen gedaan en gezien. Tot nu toe is het al een hele bijzondere ervaring en dat gaat waarschijnlijk alleen nog maar beter worden in de komende weken. Ik vind het geweldig om hier tussen de lokale bevolking te wonen en te leven. De mensen hier in Malawi zijn enorm vriendelijk en behulpzaam. Daarnaast heb ik het erg naar mijn zin op het project en doe ik in de weekenden hele gave dingen.

Afgelopen weekend was weer erg druk en totaal niet te vergelijken met het ontspannende weekend van vorige week, waarin ik op safari ging. Op zaterdag ben ik gaan hiken, we zijn de 1800 meter hoge Nkhoma mountain op geklommen. En daarmee bedoel ik ook echt geklommen! Vooral het laatste stuk was erg stijl. Toen we na 2 uur (eindelijk) op de top waren aangekomen hadden we een 360 graden uitzicht over Lilongwe. Wat was dat prachtig mooi! Bovenop de berg hebben we geluncht en na 1,5 uur was het tijd om naar beneden te gaan. Met trillende benen ging ik de berg af, het was misschien nog wel zwaarder dan berg op.

Het was een erg zware klim, maar het was zeker de moeite waard. Het uitzicht op de top was prachtig en ook op de weg erna toe waren al een hoop mooie dingen te zien. Zo zagen we twee dammen. Via pijpleidingen liep het water uit deze dammen naar het supermooie Afrikaanse dorpje dat onderaan de berg lag. Op deze manier was het dorp het hele jaar voorzien van water.

Zondag ochtend ben ik, samen met wat andere vrijwilligers, naar de kerk van mijn project gegaan. De dienst duurde van 9:00 uur tot 12:00 uur, een hele zit dus. In het eerste uur van de dienst werd heel veel gezongen. Wauw, wat was dat prachtig mooi. Ik had kippenvel en de tranen stonden in mijn ogen toen de kinderen aan het zingen waren. Iedereen trekt zijn mooiste kleding aan en gaat met erg veel plezier naar de kerk. Ook de kinderen van het project kijken er iedere keer weer naar uit om naar de kerk te gaan.

Vervolgens volgde er twee uur waarin vooral veel gebeden werd en de bijbel werd gelezen, dit alles was in het chichewa’s (de lokale taal die hier gesproken wordt). Gelukkig zat er een vertaler bij ons zodat we een beetje wisten waar het over ging. Tijdens deze twee uur moesten wij als nieuwelingen naar voren in de kerk komen. We werden voorgesteld en er werd voor ons gezongen. Daarna werd ons gevraagd of we volgende week wilden zingen voorin de kerk. (Als je weet hoe ik zing, dan weet je dat dit absoluut geen goed idee is!)

Nadat de kerkdienst was afgelopen zijn we naar de chichenge marked gegaan. Hier kun je stoffen kopen en er kleding van laten maken. Helaas waren we er op een zondag, waardoor er niet heel veel stoffen waren. Toch heb ik een aantal dingen kunnen vinden die ik leuk vond. Ik heb, voor ongeveer 20 euro, een sprei, een jurk, een rok en een portemonneetje laten maken. In 2,5 uur was de meneer die het voor mij maakte klaar met alles. In de tussentijd zijn we heerlijk gaan lunchen bij een van mijn favoriete tentjes in de stad; Kiboko. (Kiboko betekent nijlpaard in het chichewa’s).

De afgelopen twee dagen ben ik weer werkzaam geweest op het project. De band met de kinderen wordt steeds beter en ik voel me erg thuis op het project. Ik eet nog steeds iedere dag mee met de dagelijkste kost op het project, de nshima.

Vandaag ben ik bezig geweest met de hygiëne lessen die ik had voorbereid in Nederland. Vandaag ging het over handen wassen. Normaal gesproken deden ze dit af en toe met een beetje water, maar meestal aten ze met vieze handen hun eten (zonder bestek). Tijdens het opscheppen en uitdelen van de bordjes met eten dachten de kinderen er zelf al aan dat ze handen moesten wassen. Heel erg leuk om te zien dat ze er zo enthousiast van werden. Samen met de kinderen hebben we bij iedere kraan een kaart gehangen. Op de kaarten staat wanneer en hoe de kinderen hun handen moeten wassen.

Tijdens de demonstratie van het handen wassen trok één van de meisjes haar rok om hoog en begon te plassen (ja, gewoon op het gras en ja, dat is hier heel normaal). Dit was meteen een goede kans om uit te leggen dat de kinderen hun handen moeten wassen na het plassen ;).

Ook heb ik een wereldkaart mee genomen naar het project, aan de hand van deze kaart zijn we gaan kijken waar de verschillende landen liggen en welke talen ze spreken. Ook hebben we gekeken naar de verschillende klimaten en wat dit te maken heeft met de evenaar.

Daarnaast was er natuurlijk ook wat tijd voor een spel, we zijn slagbal gaan spelen. In het begin nog een beetje lastig, maar na een tijdje doorzetten ging het erg goed! We gebruiken hier stenen voor de ‘honken’ en een stuk tak als ‘slagstok’. Ondertussen ben ik erg creatief geworden als het gaat om de spellen.

Bij het meisjeshuis heb ik geholpen met het wassen van de kleding. Ja, met de hand! Na de witte broek die nog steeds een beetje zwart is, was het toch echt tijd voor wat oefenen. Volgens mij ging het een stuk beter dan vorige keer, al was haar kleding niet zo erg vies.

Daarnaast is het hier nog steeds iedere dag een beleving om met de minibus te reizen. Zo wordt er in de bus regelmatig om mijn nummer gevragen. Wordt er nog steeds iedere keer geprobeerd om ons teveel te laten betalen en wordt er regelmatig gevochten over bij wie we busje we gaan.

Het is al weer een heel verhaal, volgende keer meer!

Liefs,

Asmara

De eerste week op het project

Afgelopen week ben ik dan eindelijk echt begonnen op het project. Wat is deze week snel gegaan, er zitten er al weer 5 dagen op. In het begin van de week was het nog een beetje aftasten maar aan het eind van de week voelde ik me echt al helemaal thuis. De kinderen zijn allemaal super lief en de verzorgers en kinderjuffen zijn erg blij met onze komst.

Mijn dagen op het project zien er ongeveer als volgt uit:

Om 6:45 uur gaat mijn wekker, ik maak me klaar, eet mijn ontbijt en smeer wat brood op voor de lunch. Om 7:30 uur is het tijd om de deur uit te gaan. Het is ongeveer 15 minuten lopen naar de plaats waar de minibusjes langsrijden (op Malawiaans tempo natuurlijk). We stappen daar in een minibusje naar ‘Cross Roads’ (het is niets meer dan een naam van een gebouw dat langs de weg staat). Daar stappen we over op een ander busje dit busje brengt ons naar het project. Het is iedere keer weer een strijd om voor de lokale prijzen in de busjes mee te mogen. Ze proberen ons altijd te veel te laten betalen, maar dit maakt de reis naar het project extra leuk. Onze tactiek is om altijd gepast te kunnen betalen, dan hebben we geen gedoe met wisselgeld.

Eenmaal aangekomen op het project worden Noah, de andere vrijwilligster, en ik hartelijk ontvangen door de kindjes van de kleuterschool. Ze rennen op ons af en roepen ‘auntie! auntie! auntie!’. Vervolgens ondersteunen we de kleuterjuffen bij hun lessen. Daarnaast hebben we zelf al een aantal lessen gegeven. Waaronder tellen en het leren van dieren in het Engels. Dit was erg leuk om te doen! Dan is het tijd om te lunchen. De kinderen eten vooral chips, omdat het heel goedkoop is. Daarnaast nemen ze ook suikerriet, rijst en aardappelen mee. Naar mijn idee heeft dit allemaal al een lange tijd gelegen. Toch delen ze alles! Heel bijzonder om te zien hoe dat gaat. Daarnaast valt het me op dat ze allemaal heel veel eten maar vooral heel ongezond. Na de lunch spelen de kinderen nog even buiten en dan ishet voor ons tijd om naar Tapia te gaan.

Tapia is een meisje op het project dat verblijft in het kinderhuis. Ze is gehandicapt en kan daarvoor niet goed bewegen op praten. We lopen vaak een rondje met haar, zingen voor haar of lezen voor uit een boek. Vooral het zingen vindt ze erg leuk, ze begint dan erg te lachen.

Nadat we bijTapia zijn geweest, gaan we naar het meisjes huis. Dit huis is ook aanwezig op het project, hier verblijven meiden ouder dan 16. Hier is het nu nog een kwestie van kennis maken, omdat de meiden wat ouder zijn kost het wat meer tijd. Vooral de laatste twee dagen was het erg gezellig. We proberen vooral veel met ze te praten en elkaar te leren kennen. Ook helpen we ze met hun huiswerk. Daarnaast leren ze ons hoe we met de hand kunnen wassen. Heel handig voor mij want in het huis moet ik zelf met de hand wassen. Tot nu toe blijft die witte broek toch erg zwart ;).

Rond 13:00 uur zijn alle kinderen thuis van school, het is tijd om te eten. Ze eten hier nshima, het wordt gemaakt van witte mais meel aangelengd met water. Ze eten er wat spinazie en vis of vlees bij. Het heeft niet heel veel smaak, maar ik vind het er lekker. Alleen de hoofden van de vissen sla ik toch echt over. (Die eten zij dus wel, ieewl!)

Met de kinderen proberen we wat leerzame spelletjes te doen. Nu ze nog school hebben is het soms een beetje lastig. Na de schooldagen hebben ze toch echt meer zin in een potje voetbal. Volgende week zal dit hopelijk beter gaan. We hebben wel wat gelezen en ik probeer me te richten op het samenspelen, dit gaat nog niet altijd goed. Ze willen graag allemaal winnen.

Rond 15:00 is het tijd op weer met de minibus naar huis te gaan. Moe maar voldaan koken we het eten, douchen we al het stof van ons af, relaxen we wat en gaan we lekker slapen. De eerste week op het project is me heel goed bevallen! En ik kan niet wachten om maandag terug te gaan, maar dit weekend staan ook veel leuke dingen op de planning.

Morgen ga ik de Nkhoma Mountain beklimmen, op zondag ga ik met de kinderen van het project naar de kerk en daarna ga ik kleding laten maken.

Liefs,

Asmara

Citytour, voorstellen op het project & safari

Ik kom net terug van een heel mooi weekend in Zambia, ik ben op 4-daagse safari in South Luangwa geweest. Voordat ik daar heel enthousiast over ga vertellen ga ik het eerst even hebben over de dag voordat we vertrokken op safari. Dit was woensdag 12 juli, een hele drukke dag waarop ik heel veel heb gedaan en heb gezien.

Om 8:00 uur ging de wekker. Die dag zou ik beginnen met een city tour en daarna zouden Noah en ik voorgesteld worden op het project waar je morgen beginnen. Om 9:00uur werd ik opgehaald door Maartje, de Doinggood coördinator die hier alles heel netjes voor ons regelt. We pakten de fietstaxi naar de minibus toe. Een fietstaxi is niets meer dan een fiets met een zitje achterop de bagagedrager, een hele ervaring dus. Aangekomen bij de ‘’bushalte’’ (zo kun je het hier niet echt noemen, want de busjes stoppen overal waar mensen staan) was het nog een hele opgaven om een busje te vinden dat nog niet vol zat. Er reden twee busjes voorbij, helaas die zaten vol. Vervolgens kwam er een derde busje, ook die zat vol zag ik. Toch vond de chauffeur dat we er nog wel in pasten, dus dat werd proppen. Toen zaten we ineens met 14 mensen in een heel klein busje. Een hele ervaring, maar ik denk dat ik er maar aan moet gaan wennen. Vanaf morgen moet ik iedere dag met de minibus naar mijn project toe.

De busrit eindigde in de stad, daar kon de city tour dan echt beginnen. De stad bestaan uit een oud en een nieuw gedeelte. We begonnen in het oude deel van de stad. Op weg naar de lokale markt liepen we langs een goot waar de mensen afval in verbrandden. Ik begin er al een beetje aan te wennen, maar de geur die daar vanaf komt is echt heel vies! Op de lokale markt stonden enorm veel kraampjes waar groenten werden verkocht. Bij één van deze kraampjes ontmoette ik Peter. Hij koopt voor ons de groenten in. Hierdoor hoeven we niet bij ieder kraampje te onderhandelen (we betalen als blanken nou eenmaal meer). Vervolgens zijn het nieuwe deel van de stad gegaan, hier is alles heel groot en Amerikaans opgezet. Het is bizar om te zien hoe groot de verschillen hier zijn tussen arm en rijk. Tot slot ben ik door onze vaste tuktuk chauffeur, William, thuisgebracht.

’s Middags was het dan echt zo ver, het was tijd om voor de eerste keer naar het project te gaan. We werden heel hartelijk ontvangen bij aankomst op het project. Vervolgens hebben we een rondleiding gehad en wat meer te horen gekregen over wat het project precies wil bereiken. Ze willen er voornamelijk voor zorgen dat de kinderen goed onderwijs krijgen en ze begeleiden in het vinden van een baan. Op deze manier kunnen ze de kinderen een grotere kans geven op een goede toekomst.

Na de rondleiding werden de kinderen bijeengeroepen in de woonkamer. Ze hebben voor ons gebeden en gezongen, vervolgens hebben ze zich allemaal voorgesteld.

Tot slot werden Noah en ik voorgesteld door de huisvader, hij stelde ons voor als ‘aunties’. Op het project waar wij zullen gaan helpen zien ze elkaar als één grote familie. Dat is de reden dan we werden voorgesteld als ‘aunties’. Voor de komende maand zijn wij deel van de familie. Na het serieuze gedeelte was het natuurlijk tijd voor wat ontspanning, dat werd voetballen! En wat zijn dit kids snel zeg! Na 45 minuten voetballen in de zon was het helaas tijd om terug te gaan, maar gelukkig kunnen we morgen al weer terug!

Eenmaal thuis aangekomen voelde ik me niet zo lekker, ik besloot een warme douche te nemen in de hoop me daarna beter te voelen. Dat was helaas niet het geval, ik werd erg ziek en kon zelfs water niet binnen houden. Uiteindelijk ben ik na een lange avond in slaap gevallen en voelde ik me de volgende morgen een stuk beter. Ik weet nog steeds niet precies wat het is geweest, we denken aan een bacterie. Een andere vrijwilligster heeft het later ook gekregen.

De volgende morgen voelde ik me nog erg slap, maar ik kon mee op safari! Het was 6 uur rijden naar South Luangwa. Onderweg werd me normaals goed duidelijk hoe arm de mensen in Malawi zijn. Ze lopen kilometers met kleine kinderen op hun rug, zware spullen op in hoofd en zonder water, er staan kinderen langs de weg die kippen aan het verkopen zijn en de huizen zijn gebouwd van takken of hergebruikte stenen.

Het kamp waar we verbleven tijdens de safari was ontzettend mooi. We hadden uitzicht op een rivier met nijlpaarden en er liepen aapjes rond. Er was een prachtig zwembad en het eten was erg goed. We hebben enorm veel dieren gezien tijdens de safari drives. We zijn vier keer op safari geweest. Vrijdag- en zaterdagochtend van 6:00 – 10:00 uur en vrijdag- en zaterdagavond van 16:00 – 20:00 uur.

Tussen de safari’s door was het tijd om te ontspannen, we konden heerlijk aan het zwembad liggen met het schitterende uitzicht.

’s Nachts moest er een bewaker met ons meelopen naar het toilet, dit was omdat de nijlpaarden het water uitkomen in de nacht. Daarnaast konden ook alle andere dieren bij het kamp komen. Het park is niet afgesloten met een hek, er ligt alleen maar een rivier tussen het kamp en het park.

Ik ga hier stoppen met vertellen, de foto’s gaan veel meer zeggen dan duizend woorden. (Oké nog één ding: WAUW WAT WAS DIT FANTASTISCH!!)

(Een deel van de foto's staat op facebook. De rest komt zo snel mogelijk online op mijn blog)

Liefs Asmara

Ontwaken in Afrika

Lieve lezers,

Na een lange reis ben ik dan eindelijk aangekomen in het huis waar ik zal verblijven. Ik zit nu aan het ontbijt met Noah, dit is één van de meiden die hier ook in het huis verblijft. In totaal zijn we hier met zijn vijven, waarvan één Noors meisje. Ik eet hier nu gewoon twee boterhammen met pindakaas als ontbijt, niet bijzonders dus!

Op dit moment is de stroom uitgevallen in het huis, dus we hebben geen elektriciteit de komende uren (soms zelfs langer). Er is hier niet voor iedere area (zoals ze hier de woonwijken noemen) stroom. Wanneer er te veel mensen stroom gebruiken, sluiten ze een area af van stroom, dat zijn wij dus op dit moment. Gelukkig bestaan er powerbanks. ;)

Mijn reis is goed verlopen, in totaal heb ik er 24 uur over gedaan van mijn thuis tot het huis hier. Ik werd op het vliegveld opgehaald door Maartje, dat is onze coördinator hier. Ik kreeg meteen een hele mooie Afrikaanse portemonnee, een simkaart en een flesje water. Daarnaast heeft ze me geholpen met geld pinnen. €1,30 is hier 1000 Malawische kwacha. Na het pinnen had ik zo'n dikke stapel met geld dat ik me heel rijk voelde. ( met nadruk op voelde ;) )

S'avonds zijn we met zijn alle uiteten gegaan bij een Italiaans restaurant. De meiden in het huis gaan iedere dinsdag en zondag met elkaar uit eten. Dit keer mocht Diana kiezen waar we gingen eten omdat het haar laatste week in Malawi is. Ondanks dat ik moe was van de lange reis heb ik heerlijk gegeten.

Om 9:00 uur ga ik op city tour met Maartje, ze gaat me de stad laten zien. Daarna ga ik samen met Noah kijken op het project waar we de komende weken zullen gaan helpen.

Dat is het voor nu, ik ga me klaarmaken voor de citytour.

Liefs,

Asmara

Ik vertrek bijna!

Lieve lezers,

Nog 6 nachtjes slapen in mijn eigen bed en dan is het zo ver! Dan vertrek ik naar Malawi, en zal mijn reis echt gaan beginnen.

Maar wat ga ik daar nou eigenlijk precies doen? Ik zal vrijwilligerswerk gaan doen in Lilongwe, de hoofdstad van Malawi. Ik ga helpen op een project waar 32 kinderen tussen de 0 en 16 jaar oud hun thuis vinden. De kinderen worden verzorgd door een lokaal echtpaar en enkele huismoeders. Bij het project zit een kleuterschooltje waar de kinderen naar school gaan. Het project is bijna geheel zelfvoorzienend. Bij het project is een groot stuk landbouwgrond waar ze gewassen verbouwen, ook houden ze dieren zoals varkens en kippen.

Mijn taak op het project is om mee te helpen in de algemene verzorging van de kinderen en om te helpen op het kleuterschooltje. Daarnaast zal ik de kinderen helpen met hun huiswerk en sport en spelmiddagen organiseren. Daarnaast ben ik van plan om de kinderen hygiëne lessen te gaan geven, voornamelijk gericht op het tanden poetsen en handen wassen.

En natuurlijk ga ik er niet met lege handen heen. Ik neem voor alle kinderen een T-shirt en pennen mee, deze heb ik gekregen van de St. Bernardus school. Daarnaast wilden ze graag springtouwen en ballen hebben waar de kinderen mee kunnen spelen, ook deze zal ik meenemen naar Malawi. Deze heb ik gekocht van een bijdrage van Conny en Pieter. Heel erg bedankt hiervoor! :)

Tot zover mijn verhaal voor vandaag, ik houd jullie op de hoogte.

Liefs,

Asmara

Welkom op mijn blog!

Hallo en welkom op mijn blog!

Deze zomer ga ik naar Afrika. Ik zal in Malawi een maand lang vrijwilligerswerk gaan doen. Ik heb hier onwijs veel zin in, maar het is ook wel een beetje spannend. Via deze weg kun je op de hoogte blijven van al mijn avonturen en ervaringen tijdens deze reis en de voorbereidingen. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Asmara